یک روز معلّم از دانش آموزانی که در کلاس بودند

پرسید:آیا می توانید راهی غیر تکراری برای ابراز عشق

 بیان کنید؟ برخی از دانش آموزان گفتند،با «بخشیدن»

عشقشان را معنا می کنند؛ برخی «دادن گل و هدیه»

و«حرف های دل نشین»را، راه بیان عشق معنا کردند

در آن بین پسری برخاست و پیش از این که شیوۀ

دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند داستانی تعریف کرد:

یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس

بودند،طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند.

آنان وقتی به بالای تپه رسیدند ،در جا میخکوب شدند!

یک ببر بزرگ ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان

خیره شده بود. شوهر ،تفنگ شکاری به همراه نداشت

و دیگر راهی برای فرار نبود. رنگ از صورت زن و

شوهر پریده بود و در مقابل ببر گرسنه،جرأت کوچکترین

حرکتی را نداشتند.ببر،آرام به طرف آنان حرکت کرد.

همان لحظه،مرد زیست شناس فریاد زنان فرار کرد

و همسرش را تنها گذاشت.بلافاصله ببر به سمت

شوهر دوید و چند دقیقه بعد ، صدای ضجه های مرد

جوان به گوش زن رسید...ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان که به این جا رسید ، دانش آموزان شروع کردند

به محکوم کردن آن مرد.در آن لحظه،پسرک از هم

کلاسی هایش پرسید:آیا می دانید آن مرد در لحظه ی

آخر زندگی اش چه فریا می زد؟

و ادامه داد:اخرین حرف مرد این بود که :عزیزم،تو بهترین

 مونسم بودی. از پسرمان خوب مواظبت کن و به او

بگو پدرت همیشه عاشقت بود.

در حالی که قطره های بلورین اشک صورت پسرک را

خیس کرده بود او ادامه داد:همه ی زیست شناسان

می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی

انجام می دهد و یا فرار می کند . پدر من در آن لحظه

وحشتناک،با فدا کردن جانش، پیش مرگ مادرم شد و او را

نجات داد،این صادقانه ترین و بی ریا ترین راه پدرم برای

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: